Tradities en mooie uitzichten

Bij zonsopgang kleuren de straten van Luang Prabang oranje. Niet van de zon, maar van de honderden monniken die elke ochtend in stilte door de straten trekken voor de aalmoesceremonie. Langs de kant van de weg staan honderden mensen die de manden die de monniken dragen vullen met rijst, fruit, koekjes en andere giften. Deze processie vindt elke morgen plaats en vanmorgen waren wij daar getuigen van. Oké, het was vroeg op staan ( vijf uur ) en het ging plenzen, mar toch was het een mooie traditie om bij het wonen. Over de giften gaan twee verhalen de ronde. De reisboeken vertellen dat het eten voor de monniken zelf is. Ze eten maar een keer per dag. In ons hotel vertelden ze dat de giften naar weeskinderen gaan. Hoe dan ook, het komt goed terecht.

Rond zes uur waren we weer terug in het hotel en doken we het bed weer in. In de loop van de ochtend gingen we nog naar het plaatsje. Toen het begon te regenen, doken we even een cafe in, maar zodra het droog was, besloten we de Phu Si heuvel te beklimmen. Deze heuvel ligt pal in het midden van Luang Prabang. Op de flanken van Phu Si vind je enkele tempels, maar Phu Si is vooral de moeite waard omwille van het adembenemend mooie uitzicht vanop de top van de heuvel. Het was even klimmen, maar na 329 treden word je beloond met een wijds uitzicht over de stad.

In en rond de tempels van Luang Prabang kom je heel wat monniken tegen. Velen van hen zijn jonge monniken die speciaal naar Luang Prabang komen voor enkele maanden. Ze krijgen hier immers een goede opleiding én kunnen hun talen oefenen met de vele toeristen die ze er zien.

Na een heerlijke lunch bij de bakker liepen we weer terug naar de kamer en begon ons middagritueel. Rob bleef op de kamer lekker computeren en ik las een boekje bij het zwembad. Het zonnetje scheen inmiddels lekker. Morgen gaan we deze mooie plek alweer verlaten. Op naar de volgende bestemming.