Vanmorgen namen we de tuk tuk en lieten ons een paar uur door de omgeving rijden. Ik val in herhaling, maar wat een prachtig land is Laos. Het is enorm groen. Het was een enorm hobbelig tuk tuk-ritje, hier maakten we dus pas echt kennis met de slechte kwaliteit van de wegen van Laos! Tijdens het ritje genoten we van de prachtige rotsformaties die Vang Vieng omringen. Na een zeven km te hebben gehobbeld, kwamen we aan bij The Blue Lagoon waar we eerst entree moesten betalen, 10.000 Kip (€1,13). Je kunt hier in Kip betalen, maar ook in dollars. De taxirit voor morgen en de hotels moeten we in dollars betalen. In het plaatsje zelf betaal je met de kip. Als je gaat pinnen, ben je dus al snel miljonair ( 1 miljoen kip is 113 euro ).

Bij de lagoon zagen we vooral veel Chinezen. De Blue lagoon was een helder blauw (zoals de naam natuurlijk doet vermoeden) meertje. Je kon hier in zwemmen, via een touw het water in springen, schommelen in het water en vanaf een boom het water inspringen. We keken het even aan en besloten door te lopen naar de grot. Bij het zien van de steile trap haakte ik al gelijk af. Rob begon nog wel aan de klim, maar draaide zich halverwege om. Het was spekglad en steil. Toen hij iemand zag uitglijden, besloot hij terug te gaan. We waren dus al snel weer terug bij onze chauffeur en reden verder in de prachtige omgeving. Overal waren rijstvelden te zien en er werd hard gewerkt.

Rijst is een sterk gewas en groeit ook uiterst snel. Het heeft nauwelijks last van parasieten en groeit sneller dan het onkruid. Rijst groeit ook in grond waar andere cultuurgewassen niet willen groeien: op berghellingen, in moerassen. Het is in ideale omstandigheden mogelijk om drie keer per jaar te oogsten. Rijst groeit het beste bij een temperatuur van 24 graden Celsius en vochtige omstandigheden. De stengel wordt meer dan een meter lang en heeft een pluim met 20 tot 30 rijstkorrels.

Tegen twaalf uur waren we weer terug bij het hotel en besloten we om te gaan zwemmen. Helaas ging het al snel hard regenen en gingen we op het balkon lezen. Voor de lunch liepen we even het dorp in. Op de terugweg werden we overvallen door een regenbui. Helemaal niet erg, want de regen die valt is lauw. Na al die regen van vandaag snappen we goed hoe het komt dat het hier zo groen is.

Vang Vieng ligt in een bocht aan de oostoever van de rivier Nam Song. Ons hotel kijkt uit op die rivier en de hele dag zien we kajaks voorbij komen. Erg hard peddelen hoeven ze niet. De stroming brengt ze vanzelf naar het eindpunt. Het is een dorp waar de tijd had stil gestaan tot het door toeristen ontdekt werd. De meeste rugzaktoeristen komen naar Vang Vieng voor het 'tuben', een activiteit waarbij men in een rubberen band met de stroom mee de rivier afdrijft. In 2011 overleden in Vang Vieng 22 toeristen na in de rivier te zijn gedoken. Begin 2012 overleden nog eens 2 Australische studenten kort na elkaar op dezelfde manier. Het is daarom niet verwonderlijk dat de Laotiaanse regering in september 2012 heeft besloten om deze vorm van vermaak sterk aan banden te leggen. Alleen gecertificeerde ondernemingen mogen nog deze activiteiten organiseren. Het aantal bars langs de route is sterk afgenomen om de inname van te grote hoeveelheden alcohol (en drugs) te beperken.

Vanavond de koffers en tassen weer pakken. Morgen om negen uur vertrekt ons taxibusje naar de hoofdstad van Laos.