Cultuur en verse vis

Vanmorgen vertrokken we al vroeg naar Sarawak Cultural Village. Dit dorp met park omvat een 6 ha groot oerwoudgebied aan de voet van de Gunung Santubong en ligt zo’n 32 km van Kuching vandaan. Er staan authentieke woningen van de zes belangrijkste etnische groepen.

De grootste bevolkingsgroep wordt gevormd door de Ibans. Zij vormen samen met talrijke stammen de Dajaks. Sommige Ibans hebben zich bekeerd tot het christendom, maar er zijn er nog veel die het oude natuurgeloof aanhangen. De andere Dajak-volken wonen verspreid over heel Borneo. De Chinezen wonen in de steden. De rest van de bevolking wordt gevormd door Maleiers. De bevolkingsgroepen die tot de islam waren bekeerd worden in Borneo Maleiers genoemd.

De inheemse bevolking van Borneo zijn de Dajaks. Het volk verspreidde zich in de loop van de eeuwen door heel Borneo en versplinterde in tientallen Dajak-stammen. Allemaal aan elkaar verwant, maar elk met een iets andere eigen taal en bijzonderheden in cultuur, kunst en geloof. En elk met hun eigen exotische naam: de Kenya, Ngaju, Kayan, Iban, Melanau, Ot Danum, Maloh, Kelabit en vele andere stammen die zich elk in een eigen deel van het grote eiland vestigden.

Sarawak was in het verleden berucht om zijn koppensnellers. In de opvattingen van de Dajak ging de levenskracht van het slachtoffer over op de krijger die hem had gedood. De Engelsen die hen in de negentiende eeuw bestuurden, hebben hen in het algemeen met rust gelaten, maar deze gewoonte konden ze niet tolereren. Met harde hand werd het koppensnellen een halt toegeroepen.

Tijdens ons bezoek aan het park zagen we verschillende woningen zowel interieur als exterieur en mooie natuur. In elke woning werden demonstraties gegeven van traditionele kunsten en ambachten. Aan het einde van de ochtend was een culturele show met dansen van Iban, Kayan, Kenyah, Melanau en de Bidayuh die met veel humor werden opgevoerd.

Even na enen waren we terug op de hotelkamer en na de lunch hebben we genoten van ons privé-zwembad van 20 bij 15 meter waar we alleen van mochten genieten.

Vanavond zijn we gaan eten bij Top Spot. Dat, de naam zegt het al een beetje, is gelegen op het dak van een gebouwencomplex. Hier bevinden zich tal van verschillende goede visrestaurantjes bij elkaar. Wij hadden van verschillende mensen gehoord dat we bij nummer 25 moesten gaan eten. De keuze vis en groente is onuitputtelijk. Wij hebben gekozen voor een gegrilde red snapper. Een grote vis die werd gegrild en daarbij een heerlijke saus.

En dan de prijzen, wij hebben een hele gegrilde vis gegeten, althans we kregen hem met zijn tweeën niet op. Daarbij rijst, groentes en drinken. Wij waren 11 euro kwijt. De prijzen zijn zo gunstig omdat Top Spot voor 50 % in handen is van de overheid. Dit is bewust gedaan om de lokale bevolking in Kuching werkgelegenheid te verschaffen m.b.t. visserij en horeca. Per avond bezoeken een paar honderd locals uit de regio dit complex.

De vis wordt 's morgens gevangen en ligt 's avonds vers op je bord. De entourage is trouwens schitterend, er zijn geen toeristen, je waant je dus echt onder de locals, waar grote families om grote tafels buiten zitten te eten.