Kinabatang rivier en Sandakan

Kinabatang rivier

Donderdag 24 juli begon met een domper. Er liep een sunbear los op het opvangcentrum voor de Orang Oetang. Daardoor was het park gesloten en zagen wij er wederom geen een. Gelukkig werd dit later goed gemaakt.

Niet veel later vertrokken we naar de boot die ons naar de Kinabatang rivier zou brengen. Deze rivier is de grootste en langste rivier in de Maleise deelstaat Sabah. Het strekt zich 560km uit van de Crocker Range in het zuidwesten van Sabah en stroomt in het oosten in de Sulu Zee. De Kinabatangan rivier heeft één van de rijkste ecosystemen ter wereld. Het stroomgebied in het laagland van de rivier is zelfs voor het grootste deel met bos bedekt. De uiterwaarden van de Kinabatangan heeft de grootste concentratie wilde dieren in de regio van Zuidoost-Azië.

De rivier, die voor transport, handel en communicatie gebruikt wordt, is al eeuwenlang een belangrijke levensader voor de lokale bevolking. Bosproducten, zoals bijenwas, eetbare vogelnestjes, ivoor van olifanten en de neushoornvogel Casqued werden vroeger over deze rivier vervoerd om verhandeld te worden. Tegenwoordig is dat verleden tijd.
Nu zijn er ongeveer 20 palmoliefabrieken in het bekken van de Kinabatangan rivier, die de producten verwerken van de snel uitbreidende palmolieplantages. De olie wordt gebruikt voor de productie van margarine, zeep, veevoer, smeermiddelen en vele andere industriële en huishoudelijke producten.

Onderweg naar de lodge zagen we al de neusapen in de bomen en diverse vogels waaronder een arend. Na anderhalf uur varen kwamen we aan bij de lodge waar de lunch al op ons stond te wachten. Achter de lodge is een verhoogd pad aangelegd waar ik na de lunch een kijkje ging nemen. Je hoort zoveel gave jungle geluiden waaronder dat van diverse vogels. Om de vogels te spotten was wat moeilijker. Om 16.30 uur stapten we weer in de boot. Rob bleef aan de kant omdat het een vrij kleine boot was. En dat was maar goed ook, want de schipper had gehoord dat op een half uur varen een kudde olifanten was gesignaleerd dus hij gooide het gas flink los en we stoven over de rivier. Voordat we de olifanten zagen, spotten we echter een Orang Oetan. Iedereen in de boot was opgewonden, want ze hier zien is uiteraard leuker dan in een opvangcentrum. Niet veel later zagen we ook redleaf monkeys en een ijsvogel. Nog een stukje verder varen kwamen we bij de olifanten kudde aan. Wat was dat gaaf om te zien. Na een tijdje kijken, kwamen er steeds meer boten en werden de olifanten het zat. Eerst probeerden ze ons weg te krijgen door met hun kont naar ons toe te gaan staan en toen dat niet hielp, liepen ze maar de bossen in. We bleven nog zo’n twee uur varen en kwamen o.a. tegen: 2 krokodillen, Mankaken ( apen ) en neusapen, vogels, nog een Orang Oetan en heel veel vuurvliegjes. Het was echt heel gaaf. Na het diner trokken we nog een half uurtje de jungle achter de lodge in en kwamen we: een uil, twee blauwe vogeltjes, een kikker en een vlinder tegen.

We gingen niet te laat slapen want om 6.30 uur vertrok de boot weer zodat we konden zien hoe de jungle ontwaakt. Recht tegenover de lodge zagen we al een arend in de boom en deze werd gevolgd door heel veel andere vogels, Orang oetans, neusapen en makaken. Ook deze tocht was weer een hele belevenis. Om negen uur waren we terug. Rob was inmiddels ook al ontwaakt en op een speciaal platform in de jungle genoten we van ons ontbijt terwijl een varken en diverse mankaken ons gade sloegen.

Omdat er zoveel wordt gekapt voor de palmolie plantages zijn de lodges een project gestart en plant elke bezoeker een boom. Ik mocht er twee doen. Ook die van Rob. En nu maar hopen dat het mooie grote bomen worden. Even later staken we de rivier over om een kijkje in een dorpje te nemen. Kleine gemeenschappen van de Orang Sungai leven langs de Kinabatangan rivier en zijn afhankelijk van het ecosysteem bij het vissen, garnalen vangen, of bij bosproducten zoals rotan, bijenwas, kamfer en eetbare vogelnestjes. Hun naam is hen gegeven tijdens de koloniale overheersing door de Britten, die de gemeenschappen langs de Kinabatangan aanduidden, als Riviermensen (Orang= mens; sungai = rivier). In het dorp hadden ze sinds kort zonnepanelen waardoor ze elektriciteit hadden. Stromend water is er nog niet waardoor de mensen zich wassen in de rivier waar ook de krokodillen zwemmen.

Na de lunch stapten we weer de boot in en vertrokken we naar de volgende lodge, een uur varen verderop. Ook hier maakten we weer een cruise. In eerste instantie was er niet zoveel te zien totdat we bij de makaken kwamen en niet veel later een kudde olifanten tegen kwamen die langs de oever water dronken. Na een tijdje ging de boot weer verder en kwamen we alweer een kudde olifanten tegen. Deze zwommen naar de overkant. Was echt gaaf. Toen de boot te dichtbij kwam, liet de olifant zich even horen. In eerste instantie startte de motor niet, maar niet veel later namen we gepaste afstand en was de olifant tevreden. We hebben echt geluk met de dieren. Je mag al blij zijn als je olifanten tegen komt en wij zien in twee dagen drie kuddes. En ook nog de Orang Oetang. We waren net op tijd terug bij de lodge want een enorme regen- en onweersbui barstte los.

Die avond was er een themaavond die in het teken stond van de Sarong. Lekker buffet en iedereen in een Sarong. Het eten was lekker en de sfeer was gezellig. Wij zaten tussen Duitsers en Engelsen dus Rob kon zijn hart ophalen. Helaas moesten we om zeven uur al weer op weg met de snelboot dus dat betekende op tijd slapen en vroeg weer op.

Om zes uur ging de wekker en terwijl Peggy al wakker was lag Rob nog zowat half in dromenland maar daar begint hij langzamerhand gewend aan te raken dus ook dat gaat steeds beter. Op weg naar het eenvoudige maar smakelijke ontbijt.

Daarna scheepten we in en gingen op weg naar de eerste stopplaats waar een deel van de reizigers van boord ging en een nieuwe groep er weer bijkwam. Toen ging het op weg naar Sandakan waar een marineschip vlak voor aanleggen voorbij voer en de boel nog even lekker op zijn kop zette (tot vreugde van Rob, NOT). We hadden nog een bezoek te goed en wel aan de Orang-Oetangs. Dus nadat tussen de gidsen alles was geregeld gingen we op weg naar ons hotel voor de lunch, inchecken en daarna meteen door naar de Orang-Oetangs voor onze uitgestelde ontmoeting. Het was bloedheet en de kans dat de apen tevoorschijn zouden komen leek miniem. Welke aap zou dat met deze hitte in zijn hoofd halen. Eentje dus en nummer twee zat op het vinkentouw maar liet zich niet zien helaas. Nadat we het een kwartier hadden aangezien gingen we op weg terug naar de bus en naar het hotel en daarna het heerlijke zwemwater in. Even afkoelen. Morgen weer op weg naar de volgende halte.