Tawau is niet wauw, en een passagier te wauws.

Na een waanzinnige mooi verblijf in Mabul moesten we helaas weg van dit heerlijke gastvrije eiland met een mooie crew van Smart die echt alles voor ons gedaan hebben om het verblijf zo mooi mogelijk te maken. Toen mijn PC-voeding de geest gaf mocht ik gewoon hun pc gebruiken en werd ik in verband met het feest na Ramadam lekker gevoerd met heerlijke koekjes en snoep. Ik heb me in kunnen houden.

Op de terugweg met de boot vanaf Mabul bleef de overtocht niet mijn hobby maar gelukkig was het water redelijk rustig dus de reis ging heel voorspoedig tot het aanleggen waarbij de aanlegsteiger ongeveer een meter te hoog lag door laag water. Afstappen was geen optie dus dan maar de boot draaien, neus tegen de steiger en afstappen zonder hekje en een bemanningslid die je hielp, wat prima lukte.

Daarna de bus naar Tawau en die stad was niet helemaal geslaagd maar we hebben ons er dapper door heen geslagen. Deze stad is een duidelijke afrader. Vies, ongezellig en niet echt een gezellige bevolking en er was niets te beleven maar we wilden die dag speling hebben voor het geval dat er storm zou zijn en we misschien een dag later terug konden van Mabul. De volgende dag gingen we van Tawau met de taxi om drie uur naar het vliegveld. Daar aangekomen checkten we in en kwamen er achter dat Peggy op de vlucht naar Amsterdam vanaf Kuala Lumpur aan de rechterkant zat en ik helemaal links. Dus niet naast elkaar maar ver uit elkaar. Niet echt wat we nu in gedachten om de vakantie mee af te sluiten. Op het vliegveld van Tawau konden ze niets voor ons doen dus toen op weg naar Kuala Lumpur met een 737 met een ruime zit.

Aangekomen in Kuala Lumpur na een rustige vlucht eerst naar de internationale terminal en daar nogmaals bij de transferdesk geprobeerd de plekken die we geboekt hadden te krijgen maar helaas was die plek twee maal verkocht. Dus zat er niets anders op dan bij de gate nogmaals te proberen. De mevrouw dit daar zat ging het voor ons proberen en 10 minuten voor boarden werd mijn naam omgeroepen en mochten we het goede nieuws horen dat we toch naast elkaar naar Amsterdam zouden vliegen. De vlucht zelf had wat turbulentie maar verder ging alles prima.

Op ongeveer 200 kilometer voor de landing kwam er ineens een man met een trolley in zijn hand en zijn jas aan voorbij schuiven door het gangpad op weg naar de uitgang. Ik bedoel; het is fijn als je op tijd klaar staat om uit te stappen maar om dat op 12 kilometer hoogte te gaan doen, leek mij wat voorbarig. Hij liep door naar voren en ging bij het gordijn van de business class staan, vastbesloten om als eerste het vliegtuig te verlaten. Nu heb ik wel mensen zien opstaan, meteen nadat de wielen de baan geraakt hadden, de koffer uit de bagagebakken wilden halen en door het krachtige remmen meteen als een soort van projectiel door het gangpad naar voren werden geschoten maar deze versie was nieuw voor me. Toch maar even een stewardess gewaarschuwd die de man weer keurig naar zijn plaats bracht. Ook deze crew legde ons, zoals op alle vluchten lekker in de watten. Aangekomen op Schiphol gingen wij naar de bagageband waarbij je toch stiekem hoopt dat iemand ons op zou komen halen. Anouck en Daan zouden uitslapen zeiden ze,want ze hadden gisteravond een voorstelling, maar de schatten stonden ons keurig op te wachten. Heel lief want ze waren vroeg opgestaan en in hun nieuwe auto (!) naar Schiphol gereden.

We hebben eerst nog even wat bij Starbucks gedronken voor de broodnodige cafeïne en gingen daarna rustig op weg want zo'n nacht skippen doet meer met je dan je denkt.

There is no place like home maar Mabul komt ook heel dicht in de buurt want wat hebben we daar genoten van ons verblijf maar ook van alle andere plekken waar we zijn geweest met allemaal mooie natuur die onder druk staat, maar onontbeerlijk is voor Maleisië maar ook voor de hele wereld. We hebben weer mogen genieten van een topvakantie geheel verzorgd door het reisbureau Peggy de Haan die weer alles heeft uitgezocht en gepland.