Aan de voet van de Himalaya

Vanmorgen stonden we vroeg want de vlucht naar Lijiang ging om 6.55 uur. Het was anderhalf uur vliegen. We werden weer opgehaald door een taxi en na een half uurtje rijden en daarna flink wat trappen lopen, kwamen we aan bij het hotel. Lijiang ligt aan de voet van de Himalaya. Bij helder weer moet de Sneeuwberg te zien zijn. Deze is 5596 m hoog. Door zijn systeem van waterwegen en bruggen wordt Lijiang ook wel het "Venetië van het Oosten" genoemd. Het is een UNESCO Werelderfgoed sinds 1997.

Lijiang is een oude stad in het noordwesten van de zuidwestelijke provincie Yunnan. De stad staat bekend om zijn unieke Naxi-cultuur. De Naxi zijn de belangrijkste niet-Chinese bevolkingsgroep van China. Hun huizen zijn versierd met kunstig houtsnijwerk in panelen, deuren en kozijnen. Niet de man maar de Naxi vrouw staat aan het hoofd van het huishouden. De vrouwen dragen klederdracht, een soort cape en een Mao-pet. In de stad zagen we ze vooral lopen met een mand op de rug. Het meest uniek aan de Naxi: ze gebruiken het laatste overgebleven pictogrammenschrift ter wereld.

Het is hier een stuk kouder dan we gewend zijn., zo’n 18 graden. Niet zo verwonderlijk want we zitten op een hoogte van ruim 2400 meter. De weervoorspelling was anders, het zou hier 38 graden zijn. Dus ook hier kunnen ze er goed naast zitten. Al snel gingen we op verkenningstocht. We moesten daarvoor flink afdalen en op weg naar het oude gedeelte kwamen we twee bruidjes tegen die natuurlijk ook door mij op de foto moesten worden gezet. De oude stad is een wirwar van kanaaltjes, paden met lage houten huizen, gebouwd om een typisch Chinees hofje. Tussen alle toeristen kwamen ineens een aantal soldaten marcherend voorbij. In veel straten was het erg druk en zag je de ene souvenirshop na de andere. Het deed ons een beetje denken aan Valkenburg. Erg commercieel allemaal. Als je bv een Naxi-vrouw wilt fotograferen, moet je betalen. Terwijl in de andere delen van China de mensen graag op de foto gingen en dan ook het resultaat wilden zien. Waarschijnlijk hebben we vooral het commerciële gedeelte gezien. Ik lees net namelijk in de reisgids dat je wat verder weg van de drukte moet lopen om de echte cultuur te ervaren. Misschien gaan we dat later op de dag doen als het droog is.

Op het grote plein staat een oud waterwiel, maar tegelijk ook een groot lcd scherm waarop reclames worden vertoond. Alleen op het plein al waren twee Mac Donalds en een Pizza Hut. Wij hebben verderop gegeten. Daar was ook een plein maar dan met lokale producten. We zagen o.a. allerlei gefrituurde insecten, maar ook geitenballen. Wij kozen voor de veilige weg door warme ananas met een soort rode kool te nemen en dim sum van wilde paddenstoelen. Dat leek ons beter. Het was daarna even zoeken naar het hotel in die wirwar van straatjes, maar ineens stonden we ervoor. Hopelijk wordt het straks beter weer en kunnen we er nog even op uit.