Waanzinnig mooi.....

Vanmorgen ging voor het eerst iets mis qua afspraken met hotels. Het plan was dat wij om elf uur zouden worden opgehaald door een taxi vanuit ons nieuwe hotel. We stonden gezellig te kletsen met de Belgische eigenaar van het oude hotel en hij raadde ons aan om even te bellen met het hotel toen de taxi niet op tijd was. Michelle van de receptie was zo vriendelijk om te bellen met ons nieuwe hotel. Maar goed ook, want de taxi stond gepland voor morgen. Beetje raar als je vandaag aankomt, maar oké. Gevolg was wel dat we vier uur moesten wachten totdat de taxi er zou zijn. We kozen voor een andere optie, namelijk een (duurdere ) taxi vanuit het oude hotel. Na een half uurtje kwam die ons ophalen en gingen we op weg.

Rond vier uur kwamen we aan in Ping'an, een klein dorpje gelegen op een helling van 's werelds grootste, hoogste en meest uitgestrekte rijstterrassengebied (Long Ji). Midden in een boerendorpje liggen rijstvelden die op het hoogste punt meer dan 1200 meter hoog zijn. De rijstterrassen van de “Ruggengraat van de Draak” behoren tot de mooiste landschappen in China. De heuvels hier worden bewoond door Zhuang en Yao-minderheden. Het is een pittoresk dorp met traditionele houten huizen waarin vooral de Zhuang wonen. De rijstterrassen zijn een ongelooflijk kunstwerk. Geen bergkammetje wordt onbenut gelaten.

De taxi bracht ons tot het begin van het dorp. Het dorp is geheel autovrij. Om bij het hotel te komen, moesten we flink trappen lopen. Beetje lastig met onze koffers, maar daar hebben ze hier wat op bedacht. Oude vrouwtjes en mannetjes brengen het voor een gering bedrag naar boven. De zwaarste koffer ( ongeveer 22 kg ) werd gedragen door een oudere vrouw die zelf waarschijnlijk nog geen 45 kg woog. Haar man, kilootje of zeventig, nam de lichtste koffer. Het was een half uur klimmen en ik heb Rob wel een stuk of tien keer horen zeggen: “wat een respect heb ik voor die vrouw”. In een straf tempo liep ze naar boven. Wij kwamen bezweet boven met alleen maar een fototas en computertas op de rug en bij het echtpaar zag je geen zweetdruppel. Ongelooflijk.

Op de kamer kwamen wij er achter dat het beloofde Wi-Fi niet aanwezig was. Balen, want nu moesten we naar beneden voor internet. Op zich niet zo’n probleem, maar Rob en ik schelen nogal qua slaapritme. Ik ben vaak tussen zes en zeven uur wakker en ga dan op internet op zoek naar leuke uitstapjes, restaurantjes enz. Ook het nieuws en weerbericht wordt uitgebreid gecheckt. Aangezien ik haast door mijn boeken heen ben, was de kans groot dat ik Rob dan eerder dan negen uur wakker zou maken voor het ontbijt. Gelukkig ( vooral voor Rob zijn nachtrust ) kregen we vanavond een Wi-Fi code van het restaurant waar we aten. En laat dat nou op onze kamer ook nog werken. Iedereen blij. Nu maar hopen dat de restaurant eigenaar zijn internet niet afsluit als hij weg gaat.

Voor het diner hebben we nog een wandeling in de omgeving gemaakt naar een uitkijkpunt. Ondanks dat het niet helemaal helder was/of de wolken laag hingen was het uitzicht erg mooi. Kortom, ook hier komen we onze tijd wel door.

Vanmorgen heb ik een paar foto's kunnen uploaden.