Genieten in Shuhe

De afgelopen dagen hadden we ’s morgens een ontbijtbuffet maar vanmorgen werd het ontbijt speciaal voor ons klaar gemaakt. In dit hotel kennen ze geen westers ontbijt dus Rob begon de dag met noedels en ik met rijstbrood met een gekookt eitje. Daarbij kregen we fruit, sap en thee. Best lekker en weer eens wat anders.

Van een Chinese mijnheer kregen we de tip we dat we naar Shuhe moesten gaan. Shuhe is een klein oud stadje, eveneens door Unesco erkend, maar het zou meer authentiek en minder toeristische zijn dan grote broer Lijiang. Dit is voor ons een manier om voor enkele uren aan de massa te ontsnappen. Het pittoreske oude stadsdeel is gelegen aan de ‘Tea Horse road’, een oude handelsroute die wordt vergeleken met de zijderoute. De huizen zijn ietwat verschillend van deze in Lijiang, ze ogen recenter, maar hebben dezelfde stijl. Straten met ruwe natuurstenen, smalle kanaaltjes, pleintjes, … kortom een kleinere kopie ervan. Shuhe betekent "De Foot of the Mountain" in Naxi dialect en het ligt 4 km ten noordwesten van Lijiang, verscholen tussen het groen aan de voet van de Jadedraakberg en was een van de eerste nederzettingen van de Naxi.

De mensen waren erg vriendelijk en er waren maar weinig toeristen en helemaal geen westerse toeristen. We zijn vandaag dan ook weer meerdere keren aangesproken met de vraag of ze met ons op de foto mochten gaan. Ik kan mij niet heugen dat ik ooit zo vaak op de foto ben gegaan in een vakantie. In het stadje leek wel of we in de tijd terug waren gegaan. We zagen o.a. mensen met een teil water de was doen, hun haar wassen of de afwas doen. Gewoon allemaal op straat. Er was ook een soort marktje waar Naxi-vrouwen hun waar aan de man probeerden te brengen. Vaak hadden ze maar een soort fruit of groente te koop. Ook werd er veel paard gereden door de bevolking in klederdracht.

Na de lunch hebben we weer een taxi terug genomen naar Lijiang. In Lijiang komen vijf miljoen toeristen per jaar, volgens de ‘Rough Guide’ een van de meest bezochte plaatsen op de planeet. Toch leek het vandaag minder druk dan gisteren. We hebben nog even gewandeld door het park en zijn daarna weer aan de zoektocht naar het hotel begonnen. We zijn nu drie keer in de oude stad geweest en elke keer zijn we via een andere weg weer bij het hotel beland. De steegjes hier lijken heel erg op elkaar en hebben geen naambordjes. Zo zien we elke keer weer een ander gedeelte van de stad. Dit keer kwamen we langs een pad wat een mooi uitzicht op de oude stad liet zien. “Gelukkig” kwamen wij vandaag ook diverse keren weer rochelde mensen tegen. In Beijing viel dat best mee, omdat vanwege de Olympische Spelen in 2008 dat verboden werd. In Chengdu hoorden we het al diverse malen en hier kan men er echt wat van. Net als smakken tijdens het eten, boeren en winden in het openbaar laten. Het is te hopen dat we niet teveel overnemen, want anders moeten we heropgevoed worden als we weer terug zijn.