Indrukwekkende dag

Gisteravond hebben we gezellig met Rob's ex-collega Methika gegeten in een Thais restaurant. Zij nam nog een collega mee en samen kozen zij het eten uit. We aten het ene na het andere lekkere gerecht.

Vanmorgen ging de wekker alweer om 7 uur. Wie bedenkt dit toch? O, wacht dat ben ik zelf. Na het heerlijke ontbijt stonden onze gids en chauffeur al te wachten. We gingen allereerst op weg naar het JEATH museum. De naam zelf is een afkorting, samengesteld uit de eerste letters van de namen van de landen die bij de Tweede Wereldoorlog in dit gebied betrokken waren: Japan, Engeland, Australië, Thailand en Holland. Krijgsgevangenen uit Engeland, Australië en Holland bouwden mee aan de Death Railway, de dodenspoorweg. Japan oefende de controle uit over deze krijgsgevangenen samen met Koreaanse bewakers die hiërarchisch onder de Japanners stonden.

In dit museum bewaart men verschillende vondsten uit de jaren 1942-1943 toen er aan de dodenspoorweg werd gebouwd. Het gedeelte van de spoorlijn dat toen de dodenspoorbaan vormde, was 415 km lang. Het was de strategische toevoerweg voor het Japanse leger vanuit Thailand naar Burma. In september 1942 begon men met de bouw in zowel Thailand als Burma en in de late herfst van 1943 ontmoette men elkaar. Het plan was dat de bouw vijf jaar zou duren maar het Japanse leger dreef zijn gevangenen zo bruut op dat het traject al na zestien maanden was voltooid. Er stierven ruim 165.000 gevangenen aan ondervoeding, tropische ziektes, het harde werk en de mishandeling. Daaronder waren 2850 Nederlanders.

De brug over de rivier de Kwai was een belangrijk punt op het traject en werd daarom vaak door vliegtuigen van de geallieerden gebombardeerd.

Na het museum gingen we naar een begraafplaats waar o.a. negenhonderd Nederlanders zijn begraven. Het zien van al die jong gestorven soldaten maakte op ons beiden een diepe emotionele indruk.

Vervolgens bezochten we de brug over de River Kwai. Hier wemelde het weer van de toeristen die met moeite opzij gingen toen de trein eraan kwam. Nadat de trein was gepasseerd hebben we zelf ook nog over de brug gelopen. De auto bracht ons daarna naar een treinstation waar we op de trein stapten en over een stuk van de dodenspoorweg reden. Onvoorstelbaar dat dit door mensenhanden is gebouwd zonder goed gereedschap. Bodem en rotsen werden gebroken met scheppen, pikhouwelen en schoffels. De meeste bruggen langs de spoorlijn waren gemaakt van hout dat in het omliggende oerwoud was gekapt.

Na de lekkere Thaise lunch bezochten we Hell Fire Pass. Hier was ook een museum waar we met een koptelefoon op in het Nederlands uitleg kregen. Daarna daalden we af en liepen we een stuk van de spoorlijn. Tientallen meters diep was er uitgehakt voor de spoorlijn. De hele dag hebben we ons verbaasd over de wreedheden die mensen elkaar aandeden en helaas nog steeds aandoen.

Het werd toen tijd voor wat vertier. We gingen naar een waterval. Onderweg kwamen we nog brutale apen en een ceremonie tegen. De waterval viel tegen. Het hoort hier allang regenseizoen te zijn, maar de regen blijft uit. Het zelfs zo dat er de afgelopen dagen natriumchloride in de lucht is gespoten. De regering hoopt zo de luchtvochtigheid te verhogen en wolken te vormen. Doordat de regen uitblijft, stellen de watervallen niet veel voor. Dat is op zich jammer voor de toeristen, maar veel belangrijker is dat de rijstoogst dreigt te mislukken als er niet snel regen valt.

Rond half zeven waren we weer terug in het hotel. Nog steeds onder de indruk van wat we vandaag hebben gezien. Straks alle spullen inpakken want morgen vertrekken we naar onze volgende bestemming: Chiang Mia in het noorden van Thailand.