Dagje Vientiane

Ik las gisteren in een oude krant dat men ook in Laos bang was dat de rijstoogst zou mislukken door de aanhoudende droogte. Nu die angst kunnen ze sinds vier dagen laten varen. Momenteel regent het veel meer dan normaal. Het is nu regentijd. Normaal gesproken heb je dan 's morgens vroeg en rond een uur of vier een flinke bui. De rest van de dag is het droog. Momenteel is het zo dat we blij mogen zijn als het een paar uur droog is.

Toch trokken we vanmorgen erop uit nadat we eerst hadden ontbeten met stokbrood en Nutella. Laos kwam in 1893 in handen van de Fransen. Tijdens WOII bezette Japan het gebied, maar na afloop van de oorlog wilde Frankrijk haar kolonie terug. Dat was zeer tegen de zin van de Laotianen die onafhankelijk wilden zijn. Die onafhankelijkheid kregen ze uiteindelijk in 1954.

Laos werd al snel meegesleurd in de Vietnam-oorlog, ongetwijfeld de donkerste passage uit de geschiedenis van Laos. Van 1965 tot 1973 had Laos zwaar te lijden onder de clandestiene bommentapijten die de VS dropte in het noorden en noordoosten van het land. Daarmee wilde de VS de zogenaamde Ho Chi Minh trail afsnijden. Laos heeft zo de trieste titel van “meest gebombardeerde land uit de geschiedenis” verworven. De VS dropte op Laos meer bommen dan op alle landen samen in WOII. En dan te zeggen dat Laos officieel eigenlijk geen deel uitmaakte van het conflict.

In Vientiane vinden we nog veel Franse invloeden: de straatnamen worden in het Frans aangegeven, de koloniale huizen zijn exacte replica’s uit het moederland en overal zijn overheerlijke restaurantjes en café’s te vinden. Nadat we wat door de stad hadden geslenterd, namen we een tuk tuk naar de Patuxai (de Laotiaanse versie van de Arc de Triumph) en Pha That Luang. Het laatste is het belangrijkste nationale monument van Laos en bestaat uit een Boeddhistische gouden stupa. Deze stupa komt overal terug in het leven van de Laotianen, zo staat hij bijvoorbeeld op de nationale vlag en op de bankbiljetten De tempels die de stupa omringen zijn ook de moeite van het bezichtigen meer dan waard.

Vanmiddag wist het zonnetje ons ineens weer te vinden na vier dagen afwezigheid. Uiteraard ging ik gelijk naar het zwembad. Rob kwam een uurtje later en had pech. Zodra hij in het water was, barstte er een tropische regenbui los. Straks gaan we ons laatste Laotiaanse diner gebruiken want morgen vertrekken we naar Cambodja.